Biden slaapwandelt een nieuw 2016 binnen

De vermoedelijke Democratische genomineerde veroordeelt Trump als een bedreiging voor de nationale veiligheid. Hij is "temperamentvol ongeschikt om een ambt te bekleden dat kennis, stabiliteit en immense verantwoordelijkheid vereist," en hij "heeft gedreigd onze bondgenoten in de NAVO in de steek te laten." Met deze wildgekamde albatros om de nek van de Republikeinse Partij, is een Democratische overwinning in november verzekerd.

Of tenminste, zo voelden de Democraten zich in de zomer van 2016, toen Hillary Clinton die anti-Trump toespraak hield (een van de vele in dat campagneseizoen). Hoewel de peilingen in het voordeel van Clinton waren, was haar anti-Trump boodschap niet genoeg om op verkiezingsdag te winnen. Clinton leidde met een boodschap die bedoeld was om de nieuwe basis van de Democratische Partij aan te spreken: welgestelde, hoogopgeleide kiezers. Ze negeerde economische kwesties en plaatste veel Trump-kiezers in een "mand van verwerpelijken." In plaats van te matigen op culturele politiek, liep ze naar links.

Ondanks enkele opmerkelijke verschillen met de campagne van Clinton in 2016, zou de poging van Biden in 2024 het risico kunnen lopen in een vergelijkbare val te vallen. Met uitstapjes naar industrieel beleid en tarieven op geselecteerde producten uit de Volksrepubliek China, heeft Biden geprobeerd enkele economische zorgen van de arbeidersklasse aan te pakken. In tegenstelling tot Clinton heeft hij voormalige "blauwe muur" staten in het Middenwesten niet genegeerd, maar heeft hij in plaats daarvan campagneresources daarheen geleid.

Op culturele kwesties is zijn regering veel minder centristisch geweest dan de branding van "Joe uit Scranton" zou suggereren. Hij heeft voortdurend de progressieve voorhoede toegestaan om beleid te bepalen op het gebied van identiteit, abortus en onderwijs. Immigratie is misschien wel het meest zichtbare voorbeeld van Biden die matiging opgeeft om de activistische klasse tevreden te stellen.